Η μεσοβυζαντινή Αργολίδα

Η τρίτη ενότητα, που αποτελεί τον πυρήνα της έκθεσης, είναι αφιερωμένη στις ποικίλες πτυχές της βυζαντινής Αργολίδας (Η εκκλησία, κέντρο του δημόσιου βίου / Στην αγορά της βυζαντινής Αργολίδας / Η ζωή στο βυζαντινό σπίτι).

Από τα μέσα του 9ου αιώνα, μετά την ταραγμένη μεταβατική περίοδο, το βυζαντινό κράτος γνώρισε νέα ακμή, ενώ παγίωσε την εδαφική του επικράτεια καθώς και τα μεσαιωνικά του χαρακτηριστικά. Οι παλαιές πόλεις της αυτοκρατορίας άλλαξαν μορφή και λειτουργίες. Μετατοπίστηκαν σε πιο οχυρές θέσεις και προστατεύονταν από ισχυρά τείχη. Αυτές οι καστροπολιτείες διατήρησαν τη σημασία τους ως διοικητικά και οικονομικά κέντρα.

Η Αργολίδα ανήκε διοικητικά στο «θέμα Πελοποννήσου». Διέθετε επισκοπή με έδρα το Άργος, η οποία αργότερα προήχθη σε μητρόπολη. Οι σπουδαίοι βυζαντινοί ναοί της περιοχής και κυρίως οι προσωπικότητες που υπηρέτησαν την αργολική Εκκλησία, με εξέχουσα τον επίσκοπο Άργους άγιο Πέτρο (10ος αι.), επιβεβαιώνουν τη σημασία της περιοχής για το Βυζάντιο.

Το μεγάλο μεσαιωνικό κέντρο του αργολικού πεδίου εξακολουθούσε να είναι το Άργος. Το Ναύπλιο αναπτυσσόταν σταθερά κυρίως ως λιμάνι, ενώ προς το τέλος του 12ου αιώνα άρχισε να διαδραματίζει όλο και πιο ενεργό ρόλο στην περιοχή με τον θρυλικό άρχοντα Λέοντα Σγουρό.

Με την Δ΄ Σταυροφορία και την κατάλυση του βυζαντινού κράτους, η Αργολίδα κατελήφθη το 1209 από τους Φράγκους. Αυτό σηματοδότησε και το οριστικό τέλος της βυζαντινής εποχής για την περιοχή.